niedziela, 23 czerwca 2013

Rozdział 43 "Nieoczekiwany zwrot wydarzeń"



            W tym jednym momencie zdałam sobie sprawę, że nikt mnie nie uratuje. Byłam zdana tylko na siebie. Adrenalina wreszcie doszła do głosu; zaczęłam się wyrywać, krzyczeć i kopać. Walczyłam jak lwica, co zaczęło wreszcie zwracać uwagę ludzi wokoło. Pomyślałam, że może w końcu mi pomogą, ale oni po prostu odsunęli się, przeszli do innej części klubu. Gdy jeden z mężczyzn praktycznie wbił mi swoje palce w miejsce tuż poniżej łokcia, włożyłam całe swoje siły, by się wyrwać.
Udało mi się i to był mój błąd.
            Poleciałam do tyłu, uderzyłam z całej siły głową w ścianę, a potem spadłam na ziemię niczym szmaciana lalka. W kontakcie z zimną, twardą podłogą, usłyszałam trzask w okolicach mojej głowy, a potem poczułam ogromny, palący, pulsujący ból. Trwało to krótko, bo praktycznie natychmiast nastała ciemność i cisza. Przestałam czuć cokolwiek. Mój mózg się wyłączył. Przez moment nie wiedziałam kim jestem, gdzie jestem. Zaczęłam odpływać, oddalać się od samej siebie, aż w końcu, nie było już nic.
***
            Zagubiłam się w czasie. Nie miałam pojęcia ile minut, godzin, czy dni minęło od mojej wizyty w klubie „Underground”, jednak wreszcie, powoli zaczynała wracać do mnie świadomość. Przypomniałam sobie, że poszłam szukać Zayna i ostatecznie nie znalazłam go. Zaczepili mnie trzej mężczyźni i już chcieli mi zrobić coś okropnego, kiedy wyrywając się im, uderzyłam w ścianę i na dobitkę w ziemię. Słyszałam trzask… Jak na zawołanie, poczułam ból w okolicach głowy. Jęknęłam, a mój głos dochodził jakby z daleka. Delikatnie uchyliłam powieki i natychmiast zalało mnie białe światło. Zamknęłam oczy i później otwierałam je znacznie wolniej; Musiała minąć chwila, zanim wreszcie mogłam coś widzieć. Był pogodny dzień, jasne promienie słoneczne wpadały przez okno do małego pomieszczenia, w którym znajdowało się łóżko, szafka, wazon z kwiatami, jakieś aparatury… Oczywiście, byłam w szpitalu.
Obok mojego łóżka siedział najpiękniejszy i najprzystojniejszy chłopak, jakiego kiedykolwiek widziałam; Miał na sobie białą koszulkę i czarne dżinsy. Z szyi zwisał mu zabawny wisiorek, przedstawiający papierowy samolocik, taki jaki każdy dzieciak w swoim życiu przynajmniej parę razy złożył. Chłopak miał brązowe loki okalające jego twarz i zielone, błyszczące oczy, które teraz wpatrywały się we mnie, opuchnięte od płaczu.
-Megg? –zapytał cicho, a ja na dźwięk jego głosu uśmiechnęłam się. Miał przepiękny głos.
Chłopak ścisnął mi dłoń, patrząc na mnie z napięciem. W jego oczach widziałam, że martwi się o mnie, że… jestem dla niego bardzo ważna. Nie spał też dużo, o czym świadczyły jego podkrążone oczy. Mimo to, był piękny. Otworzył usta, jakby chciał coś powiedzieć, ale chyba nie był w stanie.
Uśmiechnęłam się po raz kolejny i odchrząknęłam.
-Harry. –powiedziałam, na co on wypuścił z siebie całe powietrze, które wstrzymywał.
Wyglądał, jakby kamień spadł mu z serca. Pojedyncza łza spłynęła po jego policzku.
-Pamiętasz mnie. –odparł głosem przepełnionym ulgą. –Wiesz, kim jestem.
-Oczywiście. Jak mogłabym cię nie pamiętać?
-Przez moment pomyślałem… Lekarze nie byli pewni…
Wzmianka o lekarzach spowodowała, że serce zacisnęło mi się kurczowo ze strachu.
-Co mi jest? –zapytałam, a Harry spojrzał na mnie smutno.
-Masz pękniętą czaszkę i wstrząśnienie mózgu. –odpowiedział.
-Długo tu leżę?
-Dwa dni.
Zabrakło mi słów. Nie sądziłam, że tak to wszystko się skończy. Miałam przecież tylko znaleźć Zayna…
-Skoro jednak wszystko pamiętam, to nie jest aż tak źle, co? –spróbowałam się uśmiechnąć, na co Harry kiwnął głową i również uniósł kąciki ust. Widać jednak było, że jest wymęczony psychicznie i, że przydałby mu się odpoczynek.
            Nagle usłyszałam zduszony krzyk i moment później, do pokoju wbiegł Louis.
W pierwszym odruchu chciał się rzucić, by mnie przytulić, ale opanował się w ostatnim momencie.
-Powiedz, że mnie pamiętasz! –wykrzyknął, a ja parsknęłam śmiechem.
-Ciebie nie da się zapomnieć, Louis. –odparłam.
-Harry, wołałeś już lekarza? –zapytał przyjaciela, a gdy ten pokręcił przecząco głową, odwrócił się i skierował do drzwi. –Zaraz wracam.
            W czasie, gdy czekaliśmy na kogoś, kto mnie zbada, ja i Harry rozmawialiśmy na błahe tematy. Wiedziałam, że czeka nas poważna rozmowa o tym, gdzie byłam i co robiłam. Harry na pewno był na mnie zły; Ba, był zły na Louisa, co widziałam, jak był tutaj.
            Do pokoju wszedł lekarz, z plikiem kartek w ręku. Był wysoki, szczupły i sprawiał sympatyczne wrażenie. W jego ciemnych włosach widniały pojedyncze siwe pasma. Był opanowany, biły z niego lata doświadczeń. Za drzwiami został Louis, a obok niego Niall z Jessicą i Liam. Chcieli wejść, ale musieli poczekać, aż doktor mnie zbada. Harry mógł zostać, choć udzielono mu zgody bardzo niechętnie.
Lekarz zaczął mnie badać, a ja przy okazji zdałam sobie sprawę, że na głowie mam ogromny bandaż, przez co pewnie nie wyglądałam najlepiej. Oprócz urazu głowy, miałam stłuczone kolana i łokcie, najpewniej od upadku. Na całych rękach miałam okropnie wyglądające siniaki, skutki szarpania mną przez facetów z klubu. Za każdym razem, gdy lekarz oceniał urazy i je komentował, Harry zaciskał z całej siły zęby. Był wściekły, coraz bardziej; Miał ochotę na mnie nakrzyczeć, widziałam to.
-Wygląda na to, że ostatecznie nic pani nie będzie. –powiedział doktor, uśmiechając się przyjaźnie. –Bandaż zdejmiemy już jutro. Zalecam, by przez kilka tygodni poleżała pani w łóżku, w domu. Nie jest wskazany żaden wysiłek fizyczny. Na następny raz też, proszę uważniej wybierać miejsca, w których się pani bawi.
Mężczyzna zapisał coś na kartce, po czym odwrócił się w kierunku drzwi.
-Panie doktorze? –zawołałam, przerażona jego słowami. –Co miał pan na myśli, mówiąc „żaden wysiłek fizyczny”? Ja jestem tancerką i mam mistrzostwa za niecałe trzy tygodnie!
-Niestety, to nie wchodzi w grę. –odparł lekarz, smutno wzruszając ramionami. –Pod żadnym pozorem nie może pani wziąć udziału w zawodach. Po pierwsze, i tak nie będzie pani w stanie, gdyż przez jakiś czas będzie mieć pani nieskoordynowane ruchy, problemy z równowagą. Po drugie, leki, które będzie pani brała, sprawią, że będzie pani nieco ospała, spokojna i znieczulona. Po trzecie, wysoki wysiłek fizyczny groziłby poważnymi konsekwencjami na pani zdrowiu. Przykro mi.
Po tych słowach, lekarz nacisnął na klamkę od drzwi i wyszedł, wpuszczając do środka Nialla, Jessicę i Liama.
            Ich kształty zamazały się, zaczęłam płakać, nie będąc w stanie nawet tego kontrolować. Łzy spływały mi po policzkach, moim ciałem zaczęły wstrząsać dreszcze.
Ściskałam mocno rękę Harry’ego, który starał się mnie uspokoić, ale nie byłam w stanie. Jessica i Niall stanęli po obu moich stronach, pocieszająco głaszcząc mnie po ramieniu.
-Słyszeliście? –pisnęłam, nabierając powietrza. –Nie… nie mogę tańczyć. C…cały rok poszedł n…na m…marne.
            Nie mogłam uwierzyć, że to się stało. To właśnie dla tańca przecież, przyjechałam do Londynu. To był mój cel, moja szansa na przyszłość. A teraz, w ciągu jednego wieczora, zostałam skreślona. Gdybym nie poszła do klubu…
Chciałam zostać tancerką i miałam szansę, by zostać kimś ważnym. Warsztaty z Travisem i udział w mistrzostwach świata w tańcu mogły zagwarantować mi dobrą, wymarzoną przyszłość; Gdybyśmy wygrali, zapisałabym się na kartach historii.
Nie, to nie mogło się dziać. Nie, nie, nie!
-Spokojnie, to nie koniec świata. –powiedział Harry, starając się mnie pocieszyć.
Wiedziałam jednak, że jedynie Niall i Jess są w stanie mnie zrozumieć.
-Tak mi przykro. –mruknął blondyn, patrząc na mnie ze współczuciem.
-Przysięgam, że znajdę Danielle i ją… -zaczęła Jessica, a ja spojrzałam na nią ze zdziwieniem.
Dziewczyna krzyknęła cicho i zakryła usta dłonią.
-O co chodzi? –zapytałam i nagle wszyscy odwrócili wzrok.
Co jest?! Spojrzałam na Liama, a on z zakłopotaniem odwzajemnił spojrzenie.
-Przysięgam, że gdybym wiedział, że jest zdolna do czegoś takiego… -zaczął, a potem westchnął ciężko. –Zerwałem z nią, oczywiście.
-Co ma Danielle z tym wszystkim wspólnego? –chciałam wiedzieć, czując narastający niepokój.
-To ona wpadła na pomysł wysłania cię do „Underground”. –wyjaśnił. –Umówiła się i spotkała z Zaynem, by zadbać o to, byś go nie znalazła i w tym samym czasie namówiła Perrie, by wysłała cię do tamtego klubu.
Otworzyłam ze zdziwienia usta. Wiedziałam, że ani Danielle, ani Perrie mnie nie lubią, ale żeby posunąć się aż tak daleko…?
-Perrie zadzwoniła do Zayna i przyznała się do tego co zrobiła. –dodał Harry, patrząc na mnie uważnie. –Chciała, by po ciebie pojechał. Dokładnie to zrobił, ale na miejscu ciebie nie zastał. Zaczął pytać ludzi, czy cię nie widzieli, a oni powiedzieli, że podobną dziewczynę zabrało pogotowie jakiś czas temu. Zayn zadzwonił do nas i wszystko wyjaśnił. Wszyscy pojechaliśmy do szpitala i… to tyle. Nikt z nas praktycznie nie spał od dwóch dni, bo czekaliśmy, aż się obudzisz.
-Perrie też tu była. –dodał Louis. –Chciała z tobą koniecznie porozmawiać, jak się obudzisz i cię przeprosić, ale odesłaliśmy  ją. Nie byliśmy pewni, czy będziesz w ogóle chciała z nią rozmawiać.
            Drzwi się otworzyły i do środka weszła Eleanor.
-Dostałam smsa, że się obudziłaś! –wykrzyknęła i podeszła do mojego łóżka. Delikatnie pocałowała mnie w policzek.
-Czuje się dobrze. -uśmiechnęłam się. –Wypisują mnie jutro rano.
Humor odrobinę mi się poprawił, choć cały czas czułam rozpacz i ogromny smutek, że nie będę mogła zatańczyć na mistrzostwach.
-Travis z grupą będą chcieli cię odwiedzić. –powiedziała Jess, głaszcząc mnie po ręce. –Możesz być pewna, że gdy się dowiedzą o tym, co Danielle zrobiła, wykopią ją z ułamku sekundy.
-Nie. –odparłam, na co uniosła brwi. –Nie mówcie im. Wystarczy, że ja nie będę mogła zatańczyć. Nie zniosłabym, gdybym zepsuła wam występ.
-Ale…
-Wiem, że nie powinno jej to ujść na sucho. –wyjaśniłam. –Ważniejsze jest jednak to, by nasz układ i występ wypalił. Zbyt dużo wysiłku włożyliśmy w to wszystko, by teraz poszło to na marne.
-Nie znoszę jej. –wycedziła Jess, patrząc gdzieś w dal. –Obiecuję, że odegram się jakoś na niej.
-Tak. –poparł ją Niall. –Możesz być pewna, że te ostatnie dni treningów będą dla niej prawdziwą męczarnią.
Uśmiechnęłam się lekko, ale prawda była taka, ze nic nie było w stanie mnie pocieszyć.
Widziałam też, jak bardzo Liam jest przybity. Bądź co bądź, kochał Danielle; Wiadomość, że jego dziewczyna nie do końca jest normalna, na pewno się na nim odbiła. Nawiązałam z nim kontakt wzrokowy, a on z wdzięcznością przyjął moje wyrazy współczucia. Musiałam porozmawiać z nim, kiedy będziemy na osobności.
-Cieszę się, że przyszliście wszyscy, by mnie zobaczyć. –powiedziałam, patrząc po kolei na każdego z nich. –Ale widzę, że jesteście padnięci, więc idźcie do domu i prześpijcie się chociaż trochę. Mi nic nie jest, więc nie martwcie się.
-Tak, idźcie. –poparł mnie Harry. –Ja z nią zostanę.
Już chciałam powiedzieć, żeby i on poszedł trochę odpocząć, ale gdy zobaczyłam jego spojrzenie, natychmiast zamknęłam usta.
            Moi przyjaciele pożegnali się ze mną, jeszcze raz mówiąc jak się cieszą, że nic mi nie jest. Gdy wyszli, wzięłam głęboki oddech. Harry głaskał wnętrze mojej dłoni, uspakajając mnie.
-Powinienem na ciebie teraz nakrzyczeć, ale jakoś nie mam serca. –powiedział cicho, patrząc na mnie swoimi cudownie zielonymi oczami.
-Myślałam, że Zayn ma kłopoty. –odparłam. –Jeśli stałaby mu się krzywda, to byłoby przeze mnie. Nie darowałabym sobie, gdyby… -przerwałam, czując, że w gardle pojawia mi się gula. Znowu chciałam płakać.
-Nic mu nie było. –powiedział ponuro Harry. –Poszedł do pubu się napić, a potem spotkał się z Danielle, bo tamta go poprosiła. Nie planował sobie nic zrobić.
-Skąd mogłam wiedzieć? –odparowałam. –Louis stwierdził, że…
-Ach, ten Louis. –przerwał mi chłopak. –Byłem na niego zły jak cholera. To on podsunął ci te myśli.
-Nie myślmy już o tym, Harry. –poprosiłam go. –Moglibyśmy zwalić winę na każdego; Na Danielle, na Perrie, na Louisa, na Zayna… Ale stało się i tyle. Koniec tematu.
-Ale teraz nie możesz zatańczyć w mistrzostwach. A to był twój cel, powód, dla którego tu w ogóle przyjechałaś.
-Wiem. –posmutniałam. –Nie będę kłamać, że to nie było dla mnie ważne... Co więcej, niedługo będę musiała wrócić do domu.
-Co takiego? –Harry zamarł, przestając mnie na chwilę gładzić po ręce.
-Ja jestem niepełnoletnia, Harry. –spojrzałam na niego smutno. –Warunkiem przyjechania tutaj, było uczęszczanie na treningi Travisa. Gdybyśmy wygrali na mistrzostwach, prawdopodobnie otrzymałabym jakieś oferty pracy i być może wtedy mogłabym zostać. Ja jednak nie zatańczę, więc… wracam do domu. Rodzice nie zgodzą się, bym została. Zresztą, nie byłoby nawet sensu.
-Nie byłoby sensu? –powtórzył, puszczając moją dłoń. –A co ze mną? Czy ja też jestem bez sensu?
-Och, Harry… Oczywiście, że nie. –powiedziałam. –Po prostu…
-Twoi rodzice nie wiedzą o wypadku. –odparł. –Po prostu powiedz im, że nadal tańczysz.
-Mistrzostwa będą w telewizji. Zobaczą, że mnie tam nie ma.
Harry bezsilnie ukrył twarz w dłoniach.
-Nie możesz tak po prostu wyjechać. -wyszeptał. –Nie pozwolę ci.
-Mam siedemnaście lat. Być może za rok…  -zagryzłam wargę. –Ale nawet wtedy, nie sądzę, by było to możliwe. Nie mam tylu pieniędzy, by opłacić tutejszy pobyt. Muszę znaleźć sobie pracę… Nie, Harry. –położyłam mu palec na ustach, gdy chciał się odezwać. –Wiem, co powiesz, ale ja nie uznaję brania pieniędzy od kogoś. Wiem, że jesteś bogaty, wiem, że dodatkowa osoba na utrzymaniu nie robi ci różnicy. Ja jednak muszę coś robić, chcę być niezależna. Rozumiesz mnie?
-Nie. –odparł, patrząc na mnie intensywnie. –Megg, damy radę. My zawsze dajemy radę. Pójdziesz na inne warsztaty, a pracę na pewno znajdziesz. Jak nie teraz, to za kilka miesięcy, może dopiero za rok. Mistrzostwa świata to nie wszystko. Pomyśl o tym, jak dużo się nauczyłaś od Travisa. Czy ty naprawdę sądzisz, że nie znajdziesz pracy po jego warsztatach?
Moje serce zaczynała napełniać nadzieja. Być może Harry miał rację?
Chłopak wstał, nachylił się i bardzo delikatnie mnie pocałował.
-Oj. –mruknęłam, odpychając go. –Wybacz, ale nie bardzo teraz mam ochotę. –uśmiechnęłam się, widząc jego minę. –Muszę umyć zęby i przede wszystkim zdjąć ten okropny bandaż. W tej chwili czuję się naprawdę aseksualna.
-Jak dla mnie, jesteś piękna i seksowna, jak zawsze. –odparł, uśmiechając się. W jego policzkach pojawiły się dwa, urocze dołeczki. Wyglądał jak anioł.
-Chodź tutaj –powiedziałam i posunęłam się, by Harry mógł zmieścić się obok mnie.
Położył się na szpitalnym łóżku, a ja objęłam go mocno.
-Cieszę się, że cię mam. –wymruczałam do niego.
-A ja się cieszę, że żyjesz. –odparł. –I, że mnie pamiętasz.
Zachichotałam i zerknęłam na niego. Harry patrzył na mnie z miłością i ciepłem. Uwielbiałam u niego takie spojrzenie.
-Śpijmy. –powiedziałam. –Jestem trochę zmęczona i ty na pewno też.
-Okej. –zgodził się mój chłopak, obejmując mnie mocno. –Dopóki pielęgniarki mnie stąd nie przepędzą.
-Nie pozwolę im. –odparłam i od razu poczułam, że oczy mi się zamykają.
            Zasypiając, cieszyłam się, że nic poważnego mi się nie stało, ale też czułam smutek, że moja wielka szansa na mistrzostwach została mi odebrana. Po za tym, Harry był ze mną i to było najważniejsze. Zastanawiał mnie jedynie fakt, dlaczego Zayn nie przyszedł mnie odwiedzić. Byłam trochę rozczarowana; W końcu jechałam do „Underground”, by go ratować, specjalnie dla niego tak się poświęciłam. Chciałam też upewnić się, czy wszystko z nim w porządku. Wiadomość o mojej ewentualnej ciąży musiała mocno nim wstrząsnąć. Czy nie chciał już mnie znać? Może nie obchodziło go, czy wyzdrowieję? A może dostał smsa, że się obudziłam, tak jak Eleanor, ale stwierdził, że nie chce mnie widzieć osobiście?
Zraniłam go tyle razy, że miał do tego prawo, jednak fakt, że on jako jedyny mnie nie odwiedził, bolało.
            Oddech Harry’ego zrobił się miarowy i wiedziałam, że już zasnął. Wsłuchałam się więc w spokojny rytm jego serca i powoli odpłynęłam.
***
            Obudziła nas pielęgniarka, która przyniosła dla mnie zestaw leków. Był już wieczór, około godziny dwudziestej pierwszej. Harry mruknął coś, a potem przewrócił się na drugi bok. Ja usiadłam i połknęłam wszystkie tabletki, które mi zlecono. Pielęgniarka wzięła ode mnie jednorazowy kubeczek, kiwając z zadowoleniem głową.
-Kolejna porcja rano. –powiedziała cicho, nie chcąc budzić Harry’ego. –Normalnie nie pozwalamy na coś takiego –dodała, wskazując na chłopaka. –ale tym razem przymknę na to oko.
-Dziękuję. –uśmiechnęłam się do niej.
-I jeszcze jedno. Jakiś chłopak chce z tobą rozmawiać. Nazywa się Zayn Malik. Mam go wpuścić?
Zerknęłam na Harry’ego, który spał twardo po mojej prawej stronie.
-Tak, proszę go wpuścić. –szepnęłam.
Pielęgniarka kiwnęła głową i wyszła. Chwilę później, do środka wszedł Zayn.
Przyłożyłam palec do ust i skinęłam głową na Harry’ego. Czarnowłosy pokiwał głową i delikatnie zamknął za sobą drzwi.
Podszedł do mnie, trzymając ręce w kieszeniach.
-Hej. –powiedział, lustrując mnie wzrokiem. –Ładnie wyglądasz.
Parsknęłam śmiechem. Dobrze było wiedzieć, że czarnowłosy wciąż ma poczucie humoru.
-Wszystko u ciebie w porządku? –zapytałam, a on wzruszył ramionami.
-Bywało lepiej. –odparł.
Odwróciłam wzrok, zastanawiając się co powiedzieć. Czy poruszyć temat mojej mniemanej ciąży?
-Hej, Megg… -odezwał się czarnowłosy, więc spojrzałam na niego znowu. –To, co zrobiłaś dla mnie… było bardzo odważne.
-Nie ma sprawy. Na pewno zrobiłbyś dla mnie to samo.
-Oczywiście, bez zastanowienia. Ale ja, to ja. Nie spodziewałem się jednak tego po tobie.
-Naprawdę? –uśmiechnęłam się, choć wiedziałam, że Zayn nie powiedział tego jako komplement.
-Chciałem ci podziękować. –powiedział, podsuwając sobie krzesło i siadając na nie. –I powiedzieć, że jesteś niesamowicie głupia.
Zayn uśmiechnął się i pokręcił głową.
-Co ty sobie myślałaś, jadąc sama do „Underground”? –zapytał.
-Byłam pewna, że leżysz gdzieś tam naćpany albo gorzej… -wyjaśniłam. –Nie bardzo wtedy myślałam. Po prostu ruszyłam ci na ratunek.
-Megg, Megg, Megg… -czarnowłosy zaśmiał się, chcąc nie chcąc. –Jesteś w gorącej wodzie kąpana, wiesz o tym? I masz nauczkę. Słyszałem, że nie możesz tańczyć w mistrzostwach.
-To prawda. –przyznałam smutno.
-Nie przejmuj się. –czarnowłosy mrugnął do mnie pocieszająco. –Masz dopiero siedemnaście lat, wszystko przed tobą.
Uśmiechnęłam się; Oby miał rację.
-Hej, Zayn? –zagryzłam wargę, odwracając wzrok. –Nie jestem w ciąży, wiesz o tym?
-Tak, wiem. –odparł chłopak, nagle się spinając.
-To była głupia sytuacja…
-Nie musisz się przede mną tłumaczyć, Megg. –powiedział Zayn. –Wiadomo przecież, że jest taka możliwość. Ja sam niepotrzebnie tak mocno zareagowałem. Po prostu przez pewien okres czasu myślałem, że to ja… -czarnowłosy przerwał i pokręcił głową, spuszczając wzrok. –Zresztą nieważne. Następnym razem będę już bardziej przygotowany.
            Harry mruknął coś przez sen i poprawił się na poduszce.
-Chyba powinienem już iść. –powiedział cicho Zayn. Wstał i odstawił krzesło na miejsce. –Cieszę się, że nic ci nie jest. No, pomijając kwestie taneczne. –nachylił się i pocałował mnie w policzek, drapiąc lekko swoim zarostem. –Dobrze cię było zobaczyć.
-Dzięki, że wpadłeś. –odszepnęłam i uśmiechnęłam się. Odprowadziłam go wzrokiem, aż wyszedł, kiwając mi jeszcze przez szybę w drzwiach.
            Westchnęłam, układając się z powrotem do spania. Harry automatycznie mnie objął. Leki spowodowały, że znowu poczułam się strasznie zmęczona. Podejrzewałam, że wstanę dopiero rano, by zmierzyć się z kolejnym dniem. I chociaż nie czekały mnie już treningi z Travisem, był ze mną mój Harry, a także przyjaciele, w tym Zayn, z którym rozmowa przebiegła lepiej, niż bym się spodziewała. Po raz pierwszy od dłuższego czasu dostrzegłam szansę, byśmy znowu się zaprzyjaźnili.
            Zamknęłam oczy, zapadając w krainę snów.

***
Siemka!
Mam nadzieję, że rozdział wam się podobał, chociaż zapewne był dużym zaskoczeniem ;)
 Dodany szybko + jest długi. 
Dzięki za wasze komentarze, zwłaszcza te długie -uwielbiam je! :D
I do zobaczenia w następnym rozdziale!
xoxo

33 komentarze:

  1. Jak zawsze jest wspaniale. Mam taką wielką nadzieję, że Megg jednak jeszcze będzie z Zaynem. Oby tak było. <3 czekam na następny i życzę Ci weny, kochana ;*
    zapraszam wszystkich : http://dontwannaberemindedd.blogspot.com/ i http://historia-z-innej-bajki.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  2. o matko tak mi jej żal, że nie może startować w zawodach ;( czytając już myślałam, że Megg nie będzie nikogo pamiętać i tak na wstrzymaniu oddechu, aż powiedziała Harry i tak ufff a Danielle to taka suka!!! dobrze, że Zayn przyszedł ją odwiedzić i tak awww że norlanie rozmawiali i się śmiali jak kiedyś oby tylko Megg nie musiała wyjeżdzać!

    OdpowiedzUsuń
  3. no w końcu nie trzeba było czekać miesiąca, dziękuję Ci bardzo :)
    rozdział jest świetny, czyli jak zawsze. cieszę się, że Megg w końcu nie została zgwałcona. ale szkoda, że nie zatańczy w tych zawodach, bo tak ciężko na to pracowała. no i martwię się o to, że nie będzie mogła zostać w Londynie. na początku jak czytałam to się bałam, że nie będzie pamiętać Hazzy, ale na szczęście tak nie jest. Kochany Harry i Zayn w sumie też. śmiesznie, że myślał, że to może być jego dziecko, no w sumie to była taka opcja. dobra, to teraz czekam na następny, mam nadzieję, że nie będziesz kazała nam zbyt długo czekać :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Nawet nie wiesz co to za niespodzianka *-* Naprawdę ♥ Bardzo się cieszę, że tak szybko dodałaś :)
    Świetnie piszesz ;3 No i cudowny rozdział. jak miło, że Zayn już się nie gniewa ;) Fajnie gdyby się pogodził z Megg i znowu się zaprzyjaźnili...
    No i, że Hazza nie jest zły ;)
    Kochamy cię i czekamy na next ♥

    OdpowiedzUsuń
  5. No normalnie mnie zaskoczyłaś :) Oby więcej taki8ch niespodzianek :D Rozdział genialny, ale mam nadzieję że nasz bohaterka jednak nie będzie musiała wracać do domu i Harry jakoś ją od tego pomysłu odwiedzie :) Życzę dalszej weny i czekam na kolejny rozdział z niecierpliwością :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Hej,
    Bardzo sie ciesze że tak prędko dodałaś ten rozdział. Nie zawiodłaś nas i za to ogromne dzięki. Rozdział wspaniały zręsztą ca ja wygaduje każdy jest wspaniały ;) Więc jest super, szkoda mi Megg lecz mam taką małą nadzieję że jednak wystąpi. Chciałabym też żeby znowu od początku zawarła przyjaźń z Zaynem . :D Lecz chcę aby jej miłością był Harry ;* Z niecierpliwością czekam na następny, fajnie by było jakby pojawił sie takk samo szybko jak ten życzę weny ! -Paulaa <3

    OdpowiedzUsuń
  7. Jejku *-* rozdziała naprawdę mocny. Szkoda mi Megg że nie zatańczy w mistrzostwach. Mam nadzieję że nie będzie musiała wracać do rodzinnego domu w Polsce. Byłoby fajnie gdyby Megg i Zayn znowu się zaprzyjaźnili. Życzę weny i czekam na kolejne rozdziały. Kocham cię ♥ Iga xoxoxo

    OdpowiedzUsuń
  8. Cześć, Megg Ant.

    Na początku chciałabym, że piszesz bardzo ciekawie. Powinnaś to kontynuować, masz dużo fanów do, których zaliczam się również ja. Nie byłam z tobą od początku, ale dołączyłam później i mam nadzieję, że jakoś to nadrobię. Motywujesz mnie do prowadzenia własnego bloga, który prawdę mówiąc jakoś idzie. Podsuwasz mnóstwo pomysłów pomagasz nawet nie świadomie w konstruowaniu zdań. Wiesz powiem ci, że dziękuje, że jesteś i piszesz dla nas i dla siebie.
    Po drugie tyczące się Megg i Zayna oraz mistrzostw. Jej Megg nie ma zaników pamięci! Mam nadzieję, że się wyleczy i kiedyś powróci do mistrzostw. To taka szkoda, że nie może brać w nich udziału tak trenowała i przez to poznała całe One Direction. Harry jaki słodziutki w tym rozdziale wyszedł z każdym jego wypowiedzianym słowem bardziej go kocham. Niech Megg nie wraca do Polski wtedy zrobi się nudno i będzie mi żal chłopaków. Niech, niech no hmm.. nie wiem, ale się zastanowię. A co do Zayna świetnie się zachował w stosunku do Megg, nie myślałam, że tak przebiegnie ich rozmowa. A co do Perrie jednak moja sympatia do niej powraca, zachowała się porządnie po tym co zrobiła. Rozumiem Megg odebrała jej chłopaka i potem tak go potraktowała. Niech Danielle złamie rękę, nogę i mózg na ścianie!
    Po trzecie gdybyś mogła skomentować moje wypociny to zapraszam ;)
    www.not-friend-not-girl.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  9. TOOOOOOOOOO.....TAAAAAKKKK TOOOOOO.....JESSSST ZAAAAAJEBISTEEEE.!!!!!. SORRY INACZEJ NIE MOGŁAM.XD. ALE WRACAJĄC DO ROZDZIAŁU...
    WSPÓŁCZUJĘ MEGG,ŻE NIE MOŻE JUŻ TAŃCZYĆ I WGL. MAM WIELKIEGO ZACIESZA NA RYJU ,ŻE ZAYN I MEGG SIĘ JAKOŚ DOGADALI I NIE BYŁO ŻADNYCH KŁÓTNI.:D.
    MEGG POWINNA SIĘ CIESZYĆ ,ŻE MA TAKIEGO ZAJEBISTEGO CHŁOPAKA JAK HARRY I CUDOWNYCH PRZYJACIÓŁ. HARRY TO NAJWSPANIALSZY CHŁOPAK JAKI ONA MOGŁA SB WYMARZYĆ. ;*.
    CAŁY ROZDZIAŁ JEST PO PROSTUUU...WOW. I KURDE NIE MOGĘ SIĘ WYRAZIĆ.XD.
    TY DZIEWCZYNO MASZ NIESAMOWITY TALENT. UMIESZ SIĘ WCZUĆ W BOHATERÓW. PRZEZ CB WCZUŁAM SIĘ W TĄ HISTORIĘ. STAJĘ SIĘ MEGG,KTÓRA JEST PO USZY ZAKOCHANA W HARRYM I OCZAROWANA ZAYNEM.
    PRZEŻYWAM RAZEM Z NIMI. KIEDY ONI PŁACZĄ JA TEŻ NIE MOGĘ SIĘ POWSTRZYMAĆ BY URONIĆ CHOCIAŻBY ŁZY. a KIEDY BOHATEROM DOPISUJE SZCZĘŚCIE NA MOJEJ TWARZY AUTOMATYCZNIE POJAWIA SIĘ UŚMIECH. MASZ OGROOOMNYYYY TALENT. TAK.I MASZ MI GO WYKORZYSTAĆ DZIEWCZYNO.!. PISZESZ WPROST NIEZIEMSKO I NIGDY NIE BĘDĘ DORASTAĆ CI DO PIĘT. NIGDY.!UMIESZ WCIĄGNĄĆ CZYTELNIKA W ŚWIAT OPOWIADANIA. W ŚWIAT TYKO TWOJEJ WYOBRAŹNI. TYLKO CO NIEKTÓRZY MAJĄ TAKI DAR. OPOWIADANIE ŻYJE SWOIM WŁASNYM ŻYCIEM, A JA RAZEM Z NIM. CHCĘ CI PO PROSTU PRZEKAZAĆ ,ŻE MUSISZ WYKORZYSTAĆ SWÓJ TALENT. BO MASZ GO OGRROOOOMNYYYY.! A PISZĘ TAKIMI DUŻYMI LITERAMI ,BO NIE JESTEM WSTANIE WYRAZIĆ JAKI TEN ROZDZIAŁ, BLOG JEST WIELKI.JAKA TY I TW TALENT JEST OGROMNY.!. ALENAWET WIELKIE LITERY NIE SĄ WSTANIE OPISAĆ TEGO.
    ŻYCZĘ WENNY.;*
    Całuję.xo.
    Aduu..<333.
    PS.Wcześniej miałam Mła.Pi. xd

    OdpowiedzUsuń
  10. Mam nadzieję, że Megg jednak się uda i zatańczy w tych zawodach.
    No i oczywiście czekam, aż w końcu ujawni swoje prawdziwe nazwisko.
    Kiedy można spodziewać się następnego?
    Zapraszam do mnie:
    http://five-boys-and-five-dreams.blogspot.com
    http://lets-make-our-dreams-real.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  11. O jaaaaa, super rozdział! Juz się bałam, że Megg straci pamięć, ale na szczęście wszystko ułożyło się po dobrej myśli. Szczerze mówiąc myślałam, że losy Megg potoczą sie inaczej, że Harry albo Zayn ją uratuje, ale za to kocham Twoje opowiadanie-jest nieprzewidywalne, niby można się domyśleć co będzie dalej, ale w ostateczności można się przekonać, że jednak potoczyło się inaczej. Zaskakuj tak dalej;) Duuużo weny, czekam na następny.
    Pozdrawiam, Ania;)

    OdpowiedzUsuń
  12. O jeju, jeju rozdział jak zwykle mega świetny no i długi w końcu :D Nareszcie Zayn zachował się normalnie i był miły dla Megg, a nie chamski tak jak ostatnio. Jestem ciekawa czy bd jeszcze coś między Megg i Zaynem bo bardzo bym chciała :)) A Daniell i Perri nie wybaczyłabym im chyba tego nigdy za to co zrobiły. Mam nadzieje, że wygrają w mistrzostwach i Megg zostanie w Londynie razem z przyjaciółmi i Harrym. Czekam na następny rozdział z niecierpliwością i mam nadzieje, że dodasz go szybko :D Życze dużo, dużo weny :* :)))))

    OdpowiedzUsuń
  13. dlaczeeeeeeego? :(
    kurde, niech bedzie z Zaynem :(:(

    OdpowiedzUsuń
  14. Jak szybko! I megg z zaynem sa dla siebie mili! Jezu jakie to slodlie *-* i prosz zrob zeby meegg nie wracala do domu! :(

    OdpowiedzUsuń
  15. jak zawsze wspaniałe,jeju ona nie moze wyjechać i dlaczego nie moze już tańczyć :c ?! dobrze,że pogodziła się z Zayn'em i już normalnie rozmawiają.szkoda mi jej teraz,a Harry jaki opiekuńczy.czekam na nowy rozdział,pisz szybko :3
    ZAPRASZAM DO MNIE : http://life-is-not-that-easy.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  16. Ten rozdział jest wspaniały. Nie sądziłam, że aż tak szybko go dodasz. Szkoda tylko, że Megg nie może startować w zawodach, to smutne. Ciekawi mnie też co chciał powiedzieć Zayn w zdaniu :"Po prostu przez pewien okres czasu myślałem, że to ja…". Mam nadzieje, że to się wyjaśni. A co do ciąży Megg, to ona nie brała w końcu tych tabletek, wzięła tylko jedną. Może coś z tego będzie. Życzę weny, czasu i chęci do pisania:*
    Kasia

    OdpowiedzUsuń
  17. Świetne :D Smutne troche że Megg nie może startować w tych zawodach. Nie mogę się doczekać kolejnego :D

    OdpowiedzUsuń
  18. [spam] Tak ciężko jest pogodzić się ze stratą przyjaciela, a jeszcze ciężej dowiadywać się całej prawdy o swym życiu otoczonym kłamstwami i krzywdami osób najbliższych. Jak ciężko jest przyjąć do świadomości śmierć bliskiej osoby, jak trudno jest zrozumieć prawdziwy sens istnienia miłości, która tak dotkliwie zadaje rany zakochanemu człowiekowi, która pozostawia piętno na wypalonym cierpieniem sercu. Czy rzeczywiście sława i pieniądze są głównym celem ludzkiej egzystencji? Czy zatracona osobowość, materialne podejście do codzienności jest czymś pożądanym i słusznym? Czy ludzie naprawdę tak bardzo pragną unikać zobowiązań i boją się przyznać do popełnianych błędów? Czy przyjaźń dwójki ludzi musi być tak zakłamanym obrazem szarej rzeczywistości?
    Lena Jones do momentu wyjazdu swojego najlepszego przyjaciela sądziła, że ma wszystko i wszystko to kochała miłością prawdziwą, szczerą. Kiedy jednak kariera i pieniądze okazały się ważniejszymi aspektami życia, utraciła dotychczasowy spokój i szczęście. Po latach niewiedzy dotyczącej swej bratniej duszy odnajduje go, lecz ponowne spotkanie ciągnie ją do coraz straszniejszych prawd i niedorzeczności stających się z każdym dniem częścią jej nowego bytu.

    Zapraszam na http://crystal-somnia.blogspot.com/. Opowiadanie dotyczy zespołu One Direction.

    OdpowiedzUsuń
  19. O ja pierdole (przepraszam), wzięłaś mnie z zaskoczenia haha ja pewna, że nic nie ma, tak tylko kontrolnie wpadam wczoraj w nocy, a tu się okazuje, że jest nowy od dwóch dni! Przeczytałam, ale napisanie komentarza zostawiłam na dzisiaj :D

    KOCHAM CIĘ KOCHAM CIĘ KOCHAM CIĘ. Zrobiłaś jak zwykle tak, że nikt nie spodziewał się tego co się stało! No cholera, jak ty to robisz?! My tu zgadujemy możliwe scenariusze, a ty i tak dasz radę zrobić na przekór i to z jakim rozmachem! Rozdział jest rewelacyjny (o czym wiele osób już Ci pewnie wspomniało xd). Co do tego co powiedział Zayn ("Po prostu przez pewien okres czasu myślałem, że to ja...") to jestem pewna, że myślał, że Megg jest z nim w ciąży ;D a tak wg. to ona wzięła w końcu te tabletki? Nie dość, że dziewczyna wróci do Polski, mając sławnego chłopaka (i to jak!), nie weźmie udziału w zawodach (co było przecież powodem przyjechania do UK) to jeszcze może się okazać, że przywiezie małe Stylesiątko :D Po prostu dalej nie wiem jak mogłam nie wpaść na taki obrót wydarzeń haha jeju, no jesteś absolutną mistrzynią jeżeli chodzi o zaskakiwanie i zwroty akcji, na prawdę życzę ci kariery jako pisarka, bo byś się sprawdziła, masz tyle pomysłów, dziewczyno... że to jest aż przerażające! ;D
    "Nagle usłyszałam zduszony krzyk i moment później, do pokoju wbiegł Louis.

    W pierwszym odruchu chciał się rzucić, by mnie przytulić, ale opanował się w ostatnim momencie.

    -Powiedz, że mnie pamiętasz! –wykrzyknął, a ja parsknęłam śmiechem." No cały Tomlinson! Tak się uśmiechałam kiedy czytałam ten fragment, że jejku! ;D
    Biedna Megg, biedny Liam... szkoda ich. ; / Mam nadzieję, że Hazz nie będzie długo gniewał się na LouLou ... ;< byłoby smutno. Jestem strasznie ciekawa co wymyślisz dalej, bo jestem pewna, że to jeszcze nie koniec niespodzianek! Teraz nie wiem czy Megg wróci zaciążona do Polski i będzie odwiedzać Stylesa, czy zostanie z nim w Londonie i nie będą mieli dziecka.. A może okaże się, że to dziecko Malika! : P Czekam niecierpliwie na następny i bardzo się cieszę, że dodałaś ten rozdział tak szybko ( chociaż ja torszku zjebałam i przeczytałam go dopiero po paru dniach xd)
    Pozdrawiam, Beata.

    Ps: Jak to: "Obok mojego łóżka siedział najpiękniejszy i najprzystojniejszy chłopak, jakiego kiedykolwiek widziałam; Miał na sobie białą koszulkę i czarne dżinsy. Z szyi zwisał mu zabawny wisiorek, przedstawiający papierowy samolocik, taki jaki każdy dzieciak w swoim życiu przynajmniej parę razy złożył. Chłopak miał brązowe loki okalające jego twarz i zielone, błyszczące oczy, które teraz wpatrywały się we mnie, opuchnięte od płaczu." przeczytałam, to aż mi się serce ścisnęło ze szczęścia, że siedzi jednak przy niej Styles! Dziękuję! <3

    PSS: Wiem, mój komentarz jest rekordowo pogmatwany, ale tyle w mnie siedziało odczuć, że musiałam pisać o wszystkim na raz! ;D

    OdpowiedzUsuń
  20. Suprise!!! GeNIALLnie, że tak szybko dodałaś nn:D Oby tak dalej:3 Nadal mam cichą nadzieję, że Megg będzie z Zaynem! Ale u ciebie przecież jest wszystko możliwe, tak jak teraz. Obróciłaś wszystko do góry nogami:) Szczerze, to jak przeczytałam tytuł, a potem btłam przy tym jak Harry się jej pytał, czy go pamięta, to myślałam, że zapomniała wszystko i będzie z Zaynem, ale wszystko w swoim czasie:D Podoba mi się to, że tytułujesz rozdziały oraz piszesz bardzo mądrze i używasz stosownych do sytuacji wyrazów. Utrzymaj bloga w takim stanie jakim go masz, bo nie wiem czy wiesz, ale twój blog jest u mnie jako "numer 1". Pozdrawiam, weny życzę i oczekuję szybkiego dodania kolejnego rozdziału, jak w tym przypadku:) Chcę, abyś chociaż ty przeczytała ten komentarz, ponieważ jest on jak do tej pory najdłuższy w moim życiu:3 - Ziallka

    OdpowiedzUsuń
  21. wow, wow, wow!!! Umieram z ciekawości co dalej xD

    OdpowiedzUsuń
  22. Najlepsza rozmowa Megg z Zaynem <33
    Czekam z niecierpliwością na nastepny rozdział i mam nadzieję, że skoro idą wakacje, to będziesz dodawać ich więcej ;) /Meow

    PS- nie wiem czy wiesz (pewnie nie :P), ale Twój blog wciągnął mnie tak, że w dwa dni przeczytałam 30 rozdziałów :D

    OdpowiedzUsuń
  23. next!!! please !!!

    OdpowiedzUsuń
  24. Jejku ! Chyba najpiękniejszy rozdział ! *.*
    Po prostu brak mi słów.. :)
    Jesteś niesamowita ! :D
    Naprawdę nie wiem co mam napisać.. xD
    CUDO ! ♥
    pozdrawiam i życzę dużo weny :3
    @sonieczka_69

    P.S. Dopiero dzisiaj zauważyłam, że jesteś z Poznania xD
    i wiesz co ci powiem.. ? JA TEŻ ! :D
    Byłoby super spotkać się w realu.. ^.^
    Jeśli oczywiście chcesz ;)
    Jakbyś miała ochotę to pisz do mnie na tt na DM :3
    KOOOOOCHAM CIĘ NORMALNIE :D ♥

    OdpowiedzUsuń
  25. Zostałaś nominowana do Versalire Blogger Award, więcej informacji na mojej stronce :) http://opowiadania123913.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  26. Super :) moglabym choc troszecze prevyzowac czas dodadania rozdzialu ? Bo wchodze na twojego blogs codziennie, sorawdzajac czy jest nowy rozdzial :)

    OdpowiedzUsuń
  27. Strasznie podoba mi się jak piszesz . Z niecierpliwością czekam na kolejny rozdział.. mam nadzieję że Megg będzie z Zayn'em :)

    OdpowiedzUsuń
  28. Hej:D Genialny rozdział! Masz bardzo fajny sposób pisania ;)
    Wpadnij do nas http://the-story-of-us-one-direction-girls.blogspot.com/ ;)

    OdpowiedzUsuń
  29. Siedzialam do 2 w nocy żeby od wczoraj od 16 przeczytac wszystkie rozdziały.. Kocham twoją historyjkę naprawdę dobry rozdział i codziennie mam nadzieję że dodasz kolejny .. Czekam bo naprawdę to jest super..

    OdpowiedzUsuń
  30. Hej hej!!!! Kiedy następny???Już nie mogę się doczekać :)...

    OdpowiedzUsuń
  31. ciekawie ! musze przeczytac reszte rozdzialow, bo troche nie zrozumialam nie ktorych rzeczy,a le mam duzo czasu, an pewno reszta jest rownie fajan co ten ^
    zapraszam przy okazji do mnie i mam nadzieję, że przeczytasz i napiszesz opinie w komentarzu (tak jak zrobilam to ja :D )
    http://wszystko-zaczyna-sie-od-marzen8.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  32. Wiesz co zrobiłam po przeczytaniu ostatniego słowa rozdziału? ,,Filmowe" TAK! tak mi brakowało tego przyjaznego, zabawnego Zayna!

    OdpowiedzUsuń