Rozdział 32 "Przemyślenia"

Chmury prawie całkowicie zasłaniały mi widok z małych okienek samolotu, jednak wiedziałam, że w przeciągu piętnastu minut zacznie się lądowanie. Co chwila niespokojnie zerkałam na zegarek, chcąc jak najszybciej znaleźć się na ziemi. Nigdy nie lubiłam tych wielkich latających maszyn. Nie mogłam zrozumieć jak coś tak wielkiego i ciężkiego może utrzymywać się w powietrzu.

-Wszystko w porządku? –zapytała stewardesa, nachylając się w moim kierunku. Jednocześnie pogłębiła swój i tak już duży, imponujący dekolt. Zrobiła to specjalnie, gdyż obok mnie siedział wyjątkowo przystojny mężczyzna, który mimowolnie spuścił wzrok na jędrne piersi kobiety.

-Jak najbardziej. –odparłam i przewróciłam oczami, nie mogąc się powstrzymać.

Zaskoczona stewardesa wyprostowała się i odeszła.

            Dzisiejszego dnia wyjątkowo nie miałam humoru. Właściwie rzadko kiedy się uśmiechałam przez ostatni miesiąc, a dokładniej od momentu kiedy Zayn wyprowadził się do apartamentu w centrum Londynu.

Czułam się tak, jakby ktoś wyrwał cząstkę mnie, rzucił na ziemię i podeptał.

Harry nie był głupi, widział zmianę w moim zachowaniu. Mimo to, zachodził na głowę, by mnie uszczęśliwić. Upierał się, żebym pojechała do Polski razem z nim prywatnym samolotem, ja jednak kategorycznie odmówiłam. Bałam się, że będzie chciał wtedy wpaść na chwilę do mojego domu i poznać rodziców, a tego bym nie chciała. Nie teraz, kiedy dopadły mnie wątpliwości co do jego osoby. Czy to możliwe, że wcześniej nie zauważałam jego wad, bo za każdym razem, gdy coś mi nie pasowało, szłam do Zayna i uzupełniałam lukę? Wtedy wszystko wydawało się idealne, widziałam świat w kolorowych barwach. Teraz było zupełnie odwrotnie.Nie zamieniłam z Zaynem ani jednego słowa, nawet jednego smsa.

Ostatecznie zgodziłam się, by Harry kupił mi najdroższy, najbardziej luksusowy lot jaki istniał. Czułam się nieswojo w towarzystwie samych bogatych, starszych ode mnie ludzi popijających szampana czy wino. Od razu gdy zajęłam swoje miejsce, podkurczyłam nogi, wsadziłam słuchawki w uszy i odizolowałam się od otoczenia. W pewnym momencie jednak coś się zepsuło i muzyka przestała lecieć. Schowałam słuchawki, a siedzący obok mnie młody mężczyzna skorzystał z okazji i zaczął mnie zagadywać.

Dowiedziałam się, że jego tata jest Brytyjczykiem, a matka Polką. Rozwiedli się, jednak mężczyzna utrzymywał kontakt z obojgiem. W tym roku odwiedzał matkę na święta.

-Jestem Rajmund. –przedstawił się, odsłaniając śnieżnobiałe zęby.

Miał brązowe włosy do ramion, skręcone w lekkich falach. Oczy iskrzyły mu się intensywną zielenią. Ubrany był w kosztowny garnitur, na szczęce widniał kilkudniowy zarost.

Usta mu się praktycznie w ogóle nie zamykały. Było mi to na rękę, wystarczyło bym raz na jakiś czas potakiwała i przybierała zainteresowaną minę.

            Rajmund miał własną firmę. Byłam pod wrażeniem, ponieważ mężczyzna nie mógł mieć więcej niż 30 lat. Był zachwycony, gdy powiedziałam mu, że zawodowo tańczę. Właściwie nie do końca tak było, ale nie chciałam się przyznać, że jestem tylko niepełnoletnią dziewczyną chodzącą na treningi, za które nie dostaje nawet pieniędzy.

-Masz mężczyznę, Megg? –zapytał niespodziewanie Rajmund, na co uniosłam zaskoczona brwi. –Męża, narzeczonego?

-Nie. –odparłam, rozbawiona tą sugestią. –Aczkolwiek spotykam się z kimś.

-Ach. –Rajmund nie krył rozczarowania. –Jaka szkoda.

To wystarczyło, by poprawić mi humor.

            Ani się obejrzałam, a zaczęliśmy lądować. Nienawidziłam tej części lotu. Zamknęłam oczy i zaczęłam wizualizować nasz układ taneczny na mistrzostwa świata.

Pomogło. Samolot zatrzymał się i ludzie zaczęli odpinać pasy bezpieczeństwa.

Rajmund z uśmiechem otworzył półkę bagażową i podał mi torbę. Razem udaliśmy się po odbiór walizki, a potem do postoju taksówek.

-Miło było cię poznać, Megg. –powiedział mężczyzna, podając mi rękę.

-Ciebie również, Rajmund. –odparłam, uścisnąwszy mu dłoń.

-Być może jeszcze się zobaczymy.

-Miejmy taką nadzieję.

            Wsiadłam do pierwszej z brzegu taksówki, pakując swój bagaż do bagażnika.

Napisałam mamie smsa, że się zbliżam, a Harry’emu, że bezpiecznie dotarłam na miejsce. Spojrzałam przez okno i poczułam uścisk w sercu. Wszystkie miejsca, budynki i ulice, które mijałam były mi bardziej znane niż cokolwiek innego. Mogłabym wskazać tu wszystko z zamkniętymi oczami.

            Gdy moim oczom ukazał się żółty dom z brązowym, wysokim dachem, myślałam, że się rozpłaczę. Zapłaciłam pospiesznie taksówkarzowi i razem z walizkami udałam się pod drzwi. Otworzyła mi mama, a stojący za nią tata oraz moi dwaj bracia mieli na twarzach uśmiechy tak wielkie, że aż się roześmiałam.

-Wróciłam! –wykrzyknęłam, jakby nie było to oczywiste.

Zaczęłam wszystkich wyściskiwać, już z miejsca opowiadając o Travisie i jego morderczych treningach.

            Okazało się, że cała moja rodzina doskonale wiedziała z kim się spotykam, za pośrednictwem Internetu. Zdjęcia moje i Harry’ego przewijały się praktycznie wszędzie.

-Dlaczego nie powiedziałaś, że spotykasz się z gwiazdą One Direction? –miała do mnie pretensje mama.

-Nie chciałam wam mówić przez telefon. –usprawiedliwiłam się nieporadnie.

-Czy to nie jest przypadkiem ten zespół, który tak kiedyś lubiłaś? –zapytał tata.

-Oczywiście, że ten! –uprzedziła mnie z odpowiedzią mama. –Kochanie, niech tylko on cię nie skrzywdzi. Tacy sławni chłopcy mają tendencje do…

-Nie, mamo. –przerwałam jej. –Harry jest najwspanialszym chłopakiem na świecie.

Przeczuwałam, że szybciej ja zranię jego, niż on mnie.

Nagle mama skrzyżowała ręce i spojrzała na mnie surowo. Najwyraźniej przypomniała sobie jeszcze o czymś.

-Wiesz co jeszcze o tobie przeczytałam? –zapytała podniesionym tonem. –Podobno mieszkasz sobie w najlepsze z całym zespołem w JEDNYM DOMU!

Cholera.

-Bzdura. –skłamałam bez zająknięcia. –Po prostu bardzo często tam przebywam, nieraz do późnego wieczora. Można odnieść wrażenie, że tam mieszkam, ale to nieprawda.

-Mówiłem ci, kochanie. –wtrącił się tata. –Rozmawiałam z Damianem i powiedział dokładnie tak samo.

W tym momencie poczułam niesamowitą wdzięczność do przyjaciela mojego taty.

Na szczęście mama odpuściła i rozmowa zeszła na lżejsze tematy. Po obiedzie umówiłam się z moją najlepszą przyjaciółką, Julią. Potrzebowałam z nią pilnie porozmawiać.

            Spotkałyśmy się na ławeczce w parku –było to nasze ulubione miejsce. Na dworze było wprawdzie zimno, ale ubrałyśmy się ciepło. Gdy tylko się zobaczyłyśmy, zaczęłyśmy się niekontrolowanie śmiać, tulić i skakać. Zdecydowanie zbyt długo się nie widziałyśmy. Miałyśmy sobie wiele do powiedzenia. Najpierw ja wysłuchałam Julii, co było dobrą decyzją. Moja przyjaciółka bowiem była szczęśliwa jak nigdy, nie miała żadnych zmartwień. Cieszyłam się razem z nią, chociaż w pewnym sensie jej zazdrościłam. W moim życiu obecnie panował istny dramat.

Streściłam jej wszystko; Od momentu gdy pojawiłam się w domu Damiana, poprzez pierwsze zajęcia u Travisa, przeprowadzkę do domu One Direction, aż po dzisiejszą podróż samolotem. Opowiedziałam o początkach znajomości z Harrym, o przyjaźni z Zaynem, o Niallu, Liamie, Louisie. Powiedziałam o śmierci Jean, wyjaśniłam sytuację z Danielle.

Niczego nie pominęłam. Na koniec wyznałam, że kompletnie się zagubiłam.

-Ja pierdole. –podsumowała Julia. –One Direction, serio? Jak to możliwe, że o tym nie wiedziałam?

-Nie mam pojęcia. Nie natknęłaś się na ani jedno nasze zdjęcie?

-Coś tam niby widziałam, ale w życiu bym nie pomyślała, że to ty. –powiedziała. –No bo… sama pomyśl. Ty i Harry Styles? TEN Harry Styles?

-Wiem…

-No i jeszcze Zayn! Cholera, dziewczyno.

-Nic mi nie mów. –westchnęłam. –Nie mam pojęcia co robić.

-Obojętnie kogo wybierzesz, skrzywdzisz drugiego. –odparła. –Nie zmienisz tego. A im dłużej to ciągniesz, tym rana będzie większa. Musisz się zdecydować.

-Kiedy ja nie wiem jak!

-Dobra. –Julia skrzyżowała nogi i usiadła po turecku. –Opisz mi każdego z nich, wymień wszystkie ich zalety i wady. Zaczniesz od Harry’ego, ale najpierw zapalimy.

Dziewczyna wyciągnęła paczkę LM-ów niebieskich, a ja poczułam silne uczucie głodu.

-Nie palę. –powiedziałam, na co spojrzała na mnie zdziwiona. –Harry tego nie lubi, więc poprosił mnie bym rzuciła.

            W momencie, gdy Zayn się wyprowadził, stałam się jedyną osobą w domu, która paliła. Jako, że byłam smutna, paliłam dwa razy więcej. Harry stwierdził, że wszystkim to przeszkadza i, że muszę rzucić nałóg.

-No i mamy już pierwszą wadę Harry’ego. –stwierdziła Julia, chowając papierosy.

-Po za tym jest chorobliwie zazdrosny, nie ufa mi i…

-Za to go akurat nie możesz winić. –przerwała mi przyjaciółka, uśmiechając się szeroko.

-Zaczął mnie denerwować, nie wiadomo dlaczego. –wyznałam.

-Okej. A co z zaletami?

-Jest cholernie seksowny, ma dołki w policzkach, wspaniałe włosy i zielone oczy, które błyszczą w ciemności. Jest ode mnie wyższy, silniejszy, ma niesamowite ciało. Nie muszę chyba mówić o jego głosie. Harry sprawił, że poczułam się wyjątkowa no i… straciłam z nim dziewictwo. Odwrócił moje życie do góry nogami.

Julia wydała z siebie cichy jęk.

-Ojej. –powiedziała. –To brzmi dobrze. A co z Zaynem?

-Z Zaynem od samego początku najlepiej się dogadywałam. Staliśmy się przyjaciółmi, paliliśmy razem fajki, zdradzaliśmy sobie swoje sekrety. Był świetny. Paliłam z nim zioło w środku nocy. Pewnego razu wyznał, że mnie kocha i wtedy ja również zdałam sobie sprawę, że go kocham. To było dziwne. Nic do niego nie czułam, a tu nagle…

Następnie streściłam jej nasz pierwszy pocałunek na balkonie oraz to, że prawie poszliśmy do łóżka.

-Zaletą Zayna jest, że to mój najlepszy przyjaciel. Nie mam przy nim oporów. Po za tym, przy nim pojawia się moja mroczna strona… Robię z nim rzeczy, na które normalnie bym się nie odważyła. I podoba mi się to, Julia. A gdy mnie dotyka, mówi do mnie, patrzy na mnie z góry, ogarnia mnie niesamowite uczucie. Aż skręca mnie w dołku. Jest starszy o rok od Harry’ego, nie boi się niczego i to jest cholernie podniecające. Sprawia wrażenie, że nic go nie obchodzi, że jest ponad wszystko, ale kiedy jest ze mną i kiedy mówi mi co do mnie czuje…

Zatrzymałam się, by wziąć głęboki oddech i odgonić łzy.

-A wady? –zapytała spokojnie przyjaciółka.

-Jedną. –odparłam. –Zadaje mi różne pytania, zbiera informacje w celu poznania mnie lepiej. Robi to niewinnie, dyskretnie. Ani się obejrzysz, a on wykorzysta to przeciw tobie. Sprawi, że mu się poddajesz. Rozumiesz?

Sama nie byłam pewna czy to rozumiem. Głowa mnie bolała od tego całego myślenia.

-Chyba już wiem jak sprawy się mają. –oznajmiła Julia po dłuższej chwili.

Spojrzałam na nią uważnie. Obok nas przeszła właśnie grupka roześmianych osób, więc poczekałyśmy aż się trochę oddalą. Zimny powiew powietrza wdarł mi się pod kurtkę. Zadrżałam i otuliłam się ramionami.

-Zakochałaś się w Harrym, ponieważ jak sama mówiłaś, wyglądał świetnie i wydał ci się idealny. Warto też pamiętać, że szalałaś za nim swego czasu i oddałabyś wszystko, by zdobyć jego autograf. On został twoim pierwszym poważnym chłopakiem, sto razy lepszym od poprzedniego, więc wszystko co robił, wydawało ci się wspaniałe. Wasz seks tylko to przypieczętował. Kochasz go i masz do niego sentyment, bo on jedyny był z tobą tak blisko. Podejrzewam jednak, że on… zwyczajnie ci się znudził. Wiem, okropnie to brzmi, ale taka prawda. –Julia wzruszyła ramionami. –Każdemu się zdarza, zwłaszcza, jak w okolicy pojawia się ktoś inny. Poczułaś, że mogłabyś być z Zaynem, bo w głębi duszy wiesz, że pasuje do ciebie lepiej. Nie ogranicza cię. Boisz się, bo rzecz jasna nie chcesz zranić Harry’ego i nadal go kochasz, a po za tym… seks. Podświadomie przeraża cię myśl, że miałabyś otworzyć się w ten sposób przed kimś jeszcze. Zarejestrowałaś w głowie, że to rzecz, która jest zarezerwowana tylko dla ciebie i Harry’ego. Moim zdaniem to i tak tylko kwestia czasu zanim pójdziesz z Zaynem do łóżka.

Gdy skończyła, długo miałam szeroko rozdziawioną buzię. Julia zawsze miała talent do rozgryzania ludzi, tym razem jednak przeszła samą siebie. Miała rację. Dokładnie tak się czułam, chociaż nie zdawałam sobie do końca z tego sprawy. Spojrzałam w bok i jeszcze raz po cichu wszystko to przemyślałam.

-A więc… -odezwałam się w końcu lekko zachrypnięta. –Mówisz mi, że mam zostawić Harry’ego i związać się z Zaynem?

-Ja ci tylko mówię, czego w tym momencie chcesz. –odparła przyjaciółka, zacieśniając sznurowadła swojego glana. –I tak jak ci wcześniej mówiłam, obojętnie co zrobisz, ktoś zostanie skrzywdzony.

-I ja mam wybrać kto?

-Dokładnie tak. Albo zostaniesz z Harrym, licząc na to, że Zayn w końcu o tobie zapomni, jednocześnie sama będąc nieszczęśliwa, albo wybierzesz Zayna i potwornie zranisz Harry’ego, który jak powiedziałaś, uważa cię za „tę jedyną”.

-Jest też trzecia opcja. –powiedziałam, nagle zdając sobie z czegoś sprawę. –Mogę zostawić ich obu i wrócić do Polski. W ten sposób być może uda im się jeszcze uratować One Direction.

-A co, rozpadają się? –zmarszczyła brwi dziewczyna.

-Na to się zanosi. –spuściłam wzrok. –Harry i Zayn się nienawidzą. Wystarczy, że jeden z nich odejdzie, a z zespołu nici.

-Nie możesz wrócić do Polski. –oznajmiła stanowczo Julia. –I choć bardzo bym tego chciała, ty masz przecież Mistrzostwo Świata do wygrania! To jest przecież prawdziwy powód, dla którego pojechałaś do Anglii, pamiętasz? Staniesz się światowej sławy tancerką, spełnisz swoje marzenia! Nie pozwól, by jakiś tam Harry Styles i Zayn Malik zrujnowali twoją karierę!

Parsknęłam śmiechem, po raz pierwszy rozbawiona.

-Postaram się, ale nie chcę tego robić kosztem ich kariery. –powiedziałam, poważniejąc.

-Zrobisz co będziesz uważała za słuszne. –stwierdziła przyjaciółka. –Mam nadzieję, że choć trochę ci pomogłam.

-Pomogłaś, dzięki. –przytuliłam ją mocno. –Zostaję w Polsce na trzy dni. W tym czasie wszystko dokładnie przemyślę. Ostateczną decyzję pewnie i tak podejmę w samolocie.

-O ile Rajmund nie będzie ci przeszkadzał. –mruknęłam pod nosem Julia i po chwili wybuchłyśmy głośnym śmiechem.

Potrzebowałyśmy trochę humoru, dla odmiany.

            Spędziłyśmy razem cały dzień, rozmawiając na błahe tematy, śmiejąc się i żartując. Dopiero gdy zrobiło się ciemno, pożegnałyśmy się i rozeszłyśmy.

            Wieczorem, siedząc wraz z rodziną przed telewizorem w luźnych dresach, zjadłam całe pudełko lodów Haagen-Dazs o smaku wanilii, karmelu i ciasteczek brownie.

Wreszcie poczułam się jak w domu.

***

Hej! 

Rozdział dodałam szybko, bo wreszcie zrobiło się trochę czasu na pisanie ;D

Mam nadzieję, że podobał wam się, mimo braku chłopaków.

Dziękuję wam za komentarze, jesteście najlepsi!

xoxo