Rozdział 10 "On wcale na mnie nie działa"

            Dym wniknął do moich płuc, jednocześnie odganiając niechciane myśli. Nie wiedziałam co się ze mną działo. Jeszcze nigdy nie reagowałam tak mocno na żadnego chłopaka. W tamtej chwili mogłam myśleć jedynie o tym jak znaleźć się z nim w jednym łóżku. Takie dzikie zapędy zdecydowanie nie są do mnie podobne. Zwłaszcza, że… jeszcze nigdy nie uprawiałam seksu. Byłam o mały włos od stracenia dziewictwa z moim pierwszym chłopakiem, dokładnie pół roku temu. W ostatniej chwili stchórzyłam, mówiąc, że nie jestem gotowa. Miał na imię Mateusz, ale wszyscy wołali na niego Matty. Chłopak okazał się być totalnym gnojkiem. Zostawił mnie od razu po tym, jak mu odmówiłam. Z jednej strony żałowałam, że tego nie zrobiłam, ale z drugiej się cieszyłam. Zła strona była taka, że ja pozostawałam dziewicą, podczas gdy wszystkie moje koleżanki nimi już nie były. Musiałam potem słuchać o tym, czego one  to nie robiły w łóżku. Dobra strona –nie zrobiłam tego na siłę, nie miałam przykrych wspomnień. Zależało mi na tym, by pierwszy raz nie był na odwal, byle by odklepać. Nie chciałam też, żeby robić z tego nie wiadomo jakie wydarzenie. Nie ścierpiałabym, gdyby chłopak przyszykował pokój ze świecami, płatkami róż i pachnącymi olejkami. To wywołałoby tylko niepotrzebne napięcie, nie wiadomo jakie oczekiwania. Po prostu nie byłam typem dziewczyny, która lubiłaby coś takiego. Najlepiej byłoby zrobić to pewnego wieczoru, kiedy oboje się nakręcimy i stwierdzimy, że tego chcemy. I potem po prostu byśmy to zrobili. Nie chciałam, by chłopak robił z tego nie wiadomo co, ale, żeby był delikatny i, by mnie poprowadził po „nieznanych wodach”.

Wiedziałam, że Harry ma dość luźne podejście do seksu. Co chwila spał z inną dziewczyną, a po koncertach wybierał najgorętszą, chętną fankę i zajmował się nią całą noc. Ale może właśnie to nakręcało te wszystkie dziewczyny? To, że Harry Styles mógłby mieć każdą, a zajmuje się akurat tobą? Nie wiedziałam, czy to właśnie było przyczyną mojego dziwnego zachowania. W każdym razie jednego byłam pewna.

Matty nigdy nie działał na mnie tak jak Harry. A już na pewno nie po pięciu minutach rozmowy sam na sam.

Zakrztusiłam się. O mało co nie spaliłam filtra. Czym prędzej wyrzuciłam niedopałek, po czym weszłam do środka. Usłyszałam odgłos samochodu, wjeżdżającego na podjazd. Musiał przyjechać któryś z chłopaków. Wyglądnęłam przez okno i zobaczyłam Louisa z Eleanor. Nie chciałam by weszli do środka, bo wtedy Harry mógł zejść, by się z nimi przywitać. Wolałam nie patrzeć mu już w oczy dzisiejszego dnia. Pobiegłam do pokoju po torbę i czym prędzej zbiegłam na dół. Louis akurat otwierał drzwi.

-Wychodzimy! –zarządziłam, kładąc mu ręce na klatce piersiowej i wypychając go z jego własnego domu. –Jestem gotowa, by iść na zakupy.

Zamknęłam drzwi i ruszyłam do auta. Zdziwiona para patrzyła dziwnie, nie mogąc mnie rozumieć. W końcu wzruszyli ramionami i wrócili do samochodu, w którym przed chwilą jeszcze siedzieli. Louis i Eleanor usiedli z przodu, podczas gdy ja zajęłam tylne siedzenie. Ruszyliśmy, a ja zaczęłam się powoli rozluźniać.

-O co chodziło? –zapytał w końcu Louis, patrząc na mnie w lusterku.

-Nic takiego. –odparłam pogodnym tonem. –Po prostu nie mogłam się doczekać.

Eleanor odwróciła się do mnie i uśmiechnęła szeroko.

-Czyżby to miało coś wspólnego z Harrym? –zapytała z błyskiem w oku.

Louis roześmiał się głośno.

-Megg, czy ty się właśnie przypadkiem nie zarumieniłaś? –wykrzyknął, co sprawiło, że zrobiłam się jeszcze bardziej czerwona.

-Wiedziałam, że tak to się skończy. –rzekła brunetka. –Nie ma dziewczyny na którą Harry by nie działał. Z wyjątkiem mnie, oczywiście. –dodała, widząc spojrzenie swojego chłopaka.

-Nieprawda! –zaczęłam się bronić. –On wcale na mnie nie działa! Nie wiem co wy… -zamilkłam, opuszczając ramiona. –No dobra, poddaję się. Działa i to jak cholera.

Dwójka roześmiała się. Właśnie skręcaliśmy na parking przed galerią handlową.

-Ale może to było tylko tymczasowe. Do jutra minie. –oświadczyłam.

-Uwierz mi, nie minie. –odparł Louis.

Zatrzymał samochód i wysiedliśmy. Para ruszyła, a ja po prostu z nimi szłam, zdając się na ich znajomość sklepów.

-Szczerze mówiąc, ucieszyłbym się, gdyby Harry znalazł w końcu porządną dziewczynę. –powiedział Louis. –Biedak nie miał jakoś szczęścia w tym zakresie.

-Słodko byście razem wyglądali. –stwierdziła Eleanor, mrugając do mnie.

Odpowiedziałam im niepewnym uśmiechem.

-Tylko ani słowa Harry’emu. –ostrzegłam, grożąc im palcem. –On nie ma o niczym wiedzieć. A jak się dowiem, że któreś z was puściło farbę…

Louis zrobił przerażoną minę i uniósł ręce w geście poddania się.

-O nic się nie martw. –powiedziała z kolei jego dziewczyna. –Ale jak będziesz się czerwienić za każdym razem gdy usłyszysz jego imię, to wkrótce sam się domyśli.

            Zakupy z Louisem i Eleanor były przezabawne. Przymierzaliśmy najdziwniejsze ubrania jakie wpadły nam w ręce, a potem chodziliśmy w nich po całym sklepie. Jednak po godzinie rozeszła się informacja, że Louis Tomlinson z One Direction jest w tej galerii handlowej i robi zakupy. Musieliśmy wracać do domu, i to szybko. Podczas, gdy zaczepiony, rozdawał autografy swoim fankom przy aucie, ja i Eleanor przyglądałyśmy się temu z boku.

-Pewnie trochę cię to irytuje, co? –zagadnęłam do dziewczyny.

-Nawet nie wiesz jak bardzo. –zgodziła się. –Piszczą na jego widok i tulą się do niego jak oszalałe. A to przecież to ja jestem jego dziewczyną.

Zaśmiałam się.

-Ale przecież wiesz, że to ciebie Louis kocha. –pocieszyłam ją, kątem oka widząc, jak wysoka, rudowłosa dziewczyna całuje chłopaka w policzek.

-W takich momentach nie umiem o tym myśleć. –odparła Eleanor, zaciskając pięści.

-Tylko spokojnie. –powiedziałam. –Wytrzymaj jeszcze trochę.

Fanek zbierało się coraz więcej, więc w końcu Louis musiał je przeprosić, po czym przepchnął się do nas i wsiadł do auta. Wyjechał ostrożnie, po czym ostatni raz pomachał dziewczynom. Gdy wyjechaliśmy, chłopak odetchnął.

-Wiem, że to mój obowiązek i tak dalej, ale czasem mam naprawdę tego dość. –odparł.

Pojechaliśmy pod dom Eleanor, gdzie para wyjątkowo namiętnie się pożegnała. W pewnym momencie musiałam przypomnieć im o swojej obecności, bo zaczynało się robić naprawdę intymnie. Gdy dziewczyna wyszła do domu, przeskoczyłam na przednie siedzenie.

-Dlaczego właściwie Eleanor nie mieszka z wami? –zapytałam, gdy ruszyliśmy.

-Nie chciała. –wyjaśnił smutno Louis. –Stwierdziła, że musi pomagać mamie w domu i uczyć się.

-No tak. –roześmiałam się. –Gdyby była z tobą, nauka to ostatnie o czym by myślała.

Chłopak parsknął śmiechem.

-A co z Danielle? –pytałam dalej.

Louis oderwał wzrok od jezdni i spojrzał na mnie.

-Czemu pytasz? Czujesz się niezręcznie jako jedyna dziewczyna w domu?

-Co? –zaczerwieniłam się. –Och nie. Nie o to chodzi. Po prostu Harry wspomniał, że wasz „kodeks” mówi, że żadna z waszych dziewczyn nie może z wami zamieszkać.

-To prawda. –chłopak kiwnął głową. –Ale potrafimy robić wyjątki. Na przykład każdy się zgodził, by Eleanor zamieszkała ze mną. To ona odmówiła. A jeśli chodzi o Danielle… nie ma mowy, by spała z nami pod jednym dachem.

Zaśmiałam się.

-Nie mogę się doczekać aż ją poznam. –powiedziałam. –Chcę się przekonać czy rzeczywiście jest taka okropna.

-Jest. Uwierz mi.

            Zajechaliśmy pod dom. Stało już auto Nialla. W środku czekała na nas chińszczyzna, zamówiona z najlepszej restauracji w mieście, jeśli wierzyć Niallowi.

-On zna się na rzeczy. –poparł przyjaciela Harry. –Przetestował chyba każdą knajpę w Londynie.

Wprawdzie nie jadłam tutaj jeszcze żadnej innej chińszczyzny, ale mogłam stwierdzić, że ta była naprawdę pyszna. Usiedliśmy we trójkę na kanapie i włączyliśmy sobie jeden z chłopaków ulubionych filmów akcji. Wciąż nie mogłam się przyzwyczaić, że Harry jest dla mnie miły i faktycznie ze mną rozmawia. Starałam się wyrzucić z głowy natrętne myśli i wspomnienia z dzisiejszej rozmowy z Harrym. Na szczęście film skutecznie wybijał mi je z głowy. Gdy makaron sojowy nam się skończył, Niall pobiegł do kuchni zrobić popcorn. On naprawdę lubił jeść. A najlepsze było to, że w ogóle nie przybierał na wadze. Tylko pozazdrościć.

Jedna z ostatnich scen filmu była naprawdę wzruszająca. Dzielnie walczyłam, by się nie rozpłakać. Okazało się, że nie potrzebnie. Louis i Harry rzucili się na siebie, plamiąc sobie nawzajem koszulki łzami.

-Lucas był prawdziwym bohaterem… -wykrztusił Louis z przejęciem.

Poczułam, że moje oczy robią się wilgotne. Zaczęłam szybko mrugać.

-Niesamowicie się poświęcił. –dodał cicho Harry.

Poczułam kropelkę na policzku. Starłam ją natychmiast.

-Gdyby nie uratował tej dziewczyny, pewnie wciąż by żył. –wyszeptałam, i choć starałam się z całych sił, mój głos się załamał na końcu zdania.

Harry, który siedział obok mnie, wyciągnął rękę i zgarnął mnie do siebie. W jednej chwili zapomniałam o całym filmie. Jedyne co czułam to niesamowity zapach chłopaka, dotyk jego ręki na moim biodrze. Myślałam o tym, że moja głowa właśnie spoczywa na jego torsie. Ze słodkiego stanu wyrwał mnie Niall.

-Ech, nie rozumiem o co wam chodzi. –powiedział, wstając. –Chce ktoś chipsy?

Parsknęłam śmiechem, jednocześnie podnosząc się do pozycji siedzącej. Na jeden, krótki moment nawiązałam z Harrym kontakt wzrokowy. Potem Louis wciągnął go w rozmowę, a ja przeprosiłam ich i udałam się na górę. Potrzebowałam chwili samotności. Korzystając z okazji, uporządkowałam wszystkie rzeczy w pokoju i pościeliłam łóżko. Postanowiłam poczytać książkę i zapomnieć o całym świecie. Wiedziałam, że gdybym zostawiła siebie sam na sam z moimi myślami, nie wynikłoby nic dobrego. To niesamowite, że człowiek może kompletnie oszaleć na punkcie drugiego człowieka podczas jednej, krótkiej rozmowy.

Musiałam też brać jednak pod uwagę fakt, że dwa lata temu myślałam tylko o Harrym. To on był moim ideałem. Nie potrzebowałam wiele, by to uczucie odżyło.

Otworzyłam książkę i pogrążyłam się w lekturze. O tak. To było to, czego potrzebowałam. Papierosy i książki to nałogi, z których nie mogłabym nigdy zrezygnować.

***

Wiem, krótki i dosyć kiepściutki.

 Mam nadzieję jednak, że przybliżył wam trochę postać Megg -jaka naprawdę jest i co czuje w środku ;)

Dajcie znać co sądzicie!

xoxo